ၿမစ္ေကာ

ျမစ္မေကာေအာင္လို႔
သစ္ေတာတို႔ စိမ္းရေပမည္
ေရေ၀ေတာေတြ ဆိုင္းဆို႔ဆို႔
မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕ မံႈရီ။
ခ်င္းတြင္းနဲ႔ ဧရာ ၀တီ
ေရျပာၾကည္မွ ျမန္မာ့ေသြးေဟ့။
တစ္ေတာလံုးေျပာင္
တစ္ေတာင္လံုးလင္း
ျမစ္က်ဥ္းကာေသာင္ေတြေပၚေတာ့
ေနာင္အရွည္မေမွ်ာ္ ျမန္မာေပ်ာက္ေအာင္လို႔
ကိုယ့္ေသြးကို ကိုယ္ျပန္ေသာက္ျပီလား
စိုးေၾကာက္ဖြယ္အျဖစ္သေဘာ
ျမစ္ေကာတဲ့ေန႔။
ေမာင္စိန္၀င္း ( ပုတီးကုန္း )

ဦးေက်ာ္သူ နာေရးကူညီမႈအသင္း facebook စာမ်က္ႏွာ မွ တစ္ဆင့္ကူးယူပါသည္။

ေဒါင္းေသြး

ေက်ာင္း ………
ေခါင္းေလာင္းသံ တိတ္ေနတာလား
သူတို ့အိပ္ေနတာလား ………. ?
ေခတ္အဆက္ဆက္
ထက္ျမခဲ့တဲ့ ဓားေတြ
ရာဇ၀င္ထဲမွာ က်ဳိးေၾကလို ့….. ။
(” ေတာက္ ” ေခါက္ရလြန္းလို ့
လွ်ာဖ်ားေတြလည္း အသားမာတက္ )
ေျမလႊာကို ထိုးခဲြၾကည့္
ကိုေအာင္ေက်ာ္ ေသြးေတြရွိတယ္ ……. ။
ေကာင္းကင္ကိုထြင္းေဖာက္ၾကည့္
ကိုဗဟိန္းရဲ့ မီးေတာက္မတတ္
ဟစ္ေၾကြးခဲ့တဲ့ အသံေတြရွိတယ္ ……. ။
သူတို ့ ၀ိညာဥ္ေတြပူးကပ္
နဂါးတို ့ ပလႅင္ထက္
ေဒါင္းအလံတစ္လက္နဲ ့ငါတက္ခဲ့မယ္ …….. ။

( မုိးသစ္ေ၀ )

ဧရာ၀တီ …. ညည္းခ်င္း

စီးဆင္းရလြန္းလို ့
ေျခေထာက္ေတြလည္း
တိုလြန္းခဲ့ၿပီ …….. ။
ေၾသာ္ ….. လူေတြ
ႏွိပ္စက္ကလူ ျပဳမူပံုမ်ား
ငါ့ … ႏွလံုးသားက
ေသြး “ ပြက္ပြက္ ” က်
ၿပီးခဲ့တဲ့ … အနိဌာရုံ
ငါ့ကိုလည္း ……
အျပစ္ပံုလို …. ပံု ….. ။
ငါ့ေက်ာေပၚက
စီးေမ်ာလႈပ္ရွား
အစြယ္ “ ထြားထြား ”
အတၱသမားေတြ … ေရ ……
ေသာင္ျပင္ေတြ ျမင္္ရင္
ငါ … ငိုခ်င္ခဲ့ ……. ။
ဒီလိုနဲ ့ပဲ ……
ရင္ကဲြပက္လက္
ျမစ္ရုိးရာပ်က္ခဲ့ေလ …… ရဲ့ ……… ။

( မိုးသစ္ေ၀ )

စြတ္ေၾကာင္း

ေက်ာင္းပရ၀ဏ္၀မွာ
စိန္ပန္းေတြ မေၾကြပဲ
လမ္းေတြရဲေစြ ….. လို ့ ၊
လြယ္အိတ္တစ္ဖက္နဲ ့
“ တိုင္းျပည္အတြက္ ”
သူပုန္ျဖစ္ခဲ့ဲ့ သူေတြ …….
သတၱိကိုေႏွာင္ထံုးခတ္
ျပည္သူ ့ေတြဘက္ မားမားရပ္ရင္း
မၿငိမ္းခ်မ္းရင္ ကြ်တ္တန္းမ၀င္ဘူးလို ့
ေရစုန္ကိုခ်ဳိးျဖတ္
သူတို ့ဆန္တက္ခဲ့ …….. ။
ေသြးပင္လယ္ၾကားမွာ
နင့္နင့္ ခါးခါး
“ ျမန္မာျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစသား ”
ကိုယ့္အရုိး … ကိုယ္
တက္လိုထိုးရင္း
ဘီးလူးေခတ္မွာ
ရာဇ၀င္သစ္ လွစ္ျပခဲ့ သူေတြ ……..
ငါတို ့တိုင္းျပည္ရဲ့
ဒီမိုကေရစီလမ္း
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းမွာ
အေမွာင္ထုထဲက
ေခတ္ကိုျပန္လု
နတ္ဘုရားေတြ ရင္ဘတ္ထု ….. လို ့ ၊
ေသသူရဲ့ …..
ေသြးစက္ေတြအေၾကာင္း
ထပ္ေလာင္းဖြင့္ဟ
သူတို ့ေျပာျပလိမ့္မယ္ ……….. ။
မ်က္ရည္စက္လက္နဲ ့
သူတို ့ဆိုျပမဲ့သီခ်င္း
ဟစ္တလာလို
ရင္ဘတ္မရွိရင္
နင္တို ့ၾကားခ်င္္ ၾကားရလိမ့္မယ္ ……. ။
“ …… ကမာၻမေၾက ဗမာေျပ
ဒို ့… ဘိုးဘြြားအေမြစစ္မို ့
ခ်စ္ျမတ္နိုးေပ ………..
………………. တို ့ေျပ
တို ့ေျမ ………………..”
ေသြးေတြေလ ……
စြန္းေပနစ္ရဲႊ ….. လုိ ့ ၊
ဒီ …. သီခ်င္းကို
မ်က္ရည္ တ၀ဲ၀ဲနဲ ့ဆို
ငါ .. မ .. ငို .. ဘူး ….. ။
ငါတို ့တိုင္းျပည္ရဲ့
လူ ့အခြင့္ေရးတိုက္ပဲြ
ေက်ာင္းသားနဲ ့ က်ည္ဆံ
ဘယ္သူက သမိုင္းအမွန္လဲဆိုတာ
မ်က္ရည္လည္ရြဲ
ကမာၻႀကီးက ….
ေျပာ .. ျပ .. ေန .. ဆဲ …………… ။

( မိုးသစ္ေ၀ )

ခြပ္ေဒါင္း

ေက်ာင္းသားဟာ
ဆူပူလံႈ႔ေဆာ္ေရးသမားမဟုတ္
မဟုတ္မခံ
အမွန္တရားကုိ ျမတ္ႏုိးသူသာျဖစ္တယ္။

ေက်ာင္းသားဟာ
ေတာ္လွန္ေရးသမားမဟုတ္
ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကုိ ဆန္႔က်င္
လြတ္လပ္မႈကုိ ခံုမင္သူသာျဖစ္တယ္။

ေအး … ဒါေပမယ့္
အမွန္တရား ဆိတ္သုဥ္း
လြတ္လပ္မႈ ဆံုးရႈံးတဲ့အခါ
ေက်ာင္းသားဟာ ဆူပူလံႈ႔ေဆာ္ေရးသမား ျဖစ္ရမယ္
ေက်ာင္းသားဟာ ေတာ္လွန္ေရးသမား ျဖစ္ရမယ္ … ။ ။

(၁၉၈၈ မတ္လတြင္ ေရးသားသည္။  (ေဒါင္းအိုေ၀မဂၢဇင္းမွ …)

ျငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္း ဒုိ႕ေလွ်ာက္လွမ္းၾကစို႔သူငယ္ခ်င္း

ျငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္း ဒုိ႕ေလွ်ာက္လွမ္းၾကစို႔သူငယ္ခ်င္း

ဒီမယ္သူငယ္ခ်င္း…

ဒုိ႕ငယ္စဥ္ကာလ ကေလးဘ၀ကေပါ့

အတူတူသြား အတူတူစား

အတူတူကစားလုိ႕ စာေတြသင္

ျပဳံးေပ်ာ္ရႊင္ၾက လက္တြဲၾကေပါ႔.

လူမ်ိဳးမတူ ဘာသာမတူလဲ

တေျမတည္းသား ညီေနာင္မ်ားမုိ႕

ဒုိ႕ခ်စ္ခင္ၾက လက္တဲြၾကေပါ႔…

ကိုယ္ပိုင္အလင္း လင္းတဲ႔ေန႔

သမိုင္းတစ္ခုမွာ
အရိုးသားဆံုး အၿပံဳးတစ္ခုနဲ႔
ကမ္းႏွစ္ဖက္ကို တံတားထိုးေပးခဲ႔သူ။

သူကႏုိဗယ္ဆု မရဘူး။
အိုးေဝရဲ႕ စာပြဲတင္အယ္ဒီတာေတာ႔
ျဖစ္ဖူးလားျဖစ္ဖူးရဲ႕…။

“ ၾကည္ေရ-
ပဲျပဳတ္နဲ႔ နံျပားရရင္ စားခ်င္တယ္…“
ဒီစကားေလးထားၿပီး
သူထြက္သြားတဲ႔ မနက္ခင္းေျခလွမ္းကို
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေနာက္က်ျခင္းေျခလွမ္းေတြက
ရင္ထဲမွာ ဇူလိႈင္မိုးေတြသြန္းဖိတ္စိုစြတ္ေနဆဲ။
မစဲတဲ႔ ပင္လယ္ပါ။

၆၄ၾကိမ္ေျမာက္အာဇာနည္ေန ့သို႔

ညီေလးေရ….
မေျဖနိုင္…မပ်ယ္နိုင္…မေမ့နိုင္ေသးဘူး
အဲဒီ…ဇူလိုင္၁၉ျဂိဳလ္ဆိုးငင္တဲ့တစ္ေန့ကိုေလ…
အမ်ားအတြက္……အတၱမ့ဲတဲ့လူ….
အမ်ားအတြက္….အသက္မငဲ့သူ
အမ်ားအတြက္…..မ်က္နွာမပ်က္တဲ့လူ
အမ်ားအတြက္……ေနာက္မတြံ တက္သူ
အမ်ားအတြက္……အေၾကာက္အရြံမရိွတဲ့လူ
အမ်ားအတြက္…ေပးဆပ္ရဲတဲ့လူ
အမ်ားအတြက္…စြန္ ့လႊတ္၀ံ့ခဲ့သူ
သူလိုလူ….ဇဗၸဴမရွိပါဘူး

” အယ္ဒီတာကိုေအာင္ဆန္း “

လြန္ခဲ႔တဲ႔နွစ္အစိတ္ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္လူမျဖစ္ေသးဘူး ဒါေပမဲ႔ျပန္ျပီးဖတ္ရေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ရဲရင္႔တဲ႔သတၱိေတြစိတ္ထဲကူးစက္ဦးညြတ္မိခဲ႔ပါတယ္။ ကဗ်ာေလး က

“အယ္ဒီတာကိုေအာင္ဆန္း“
သတၱိရွိရွိ ၊ တာ၀န္သိသိ
စာ၏တာ၀န္၊ ငါ႔တာ၀န္ဟု
တာ၀န္သိစိတ္၊ ျခေသၤ႔စိတ္ႏွင္႔
အဂၤလိပ္ေက်ာင္းအုပ္ေရွ႕ကအယ္ဒီတာ။
ျခိမ္းေျခာက္ေသာ္လဲ မျဖဳန္၊
ေခ်ာ႔ေျမွာက္ေသာ္လဲမတုန္၊
အိုးေ၀အယ္ဒီတာ၏ဂုဏ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သူ႔ကဗ်ာ သူ႔နိမိတ္

ငါအား ဖံုးလႊမ္းထားေသာ လကြယ္သန္းေခါင္၊
ဤမိုက္တြင္းမွေန၍အနိင္မခံအရွုံးမေပးတတ္ေသာ
ငါ၏စိတ္ဓာတ္ကို ၊ ဖန္းဆင္းေပးသည္႔နတ္သၾကား
တို႔အား ငါေက်းဇူးတင္၏။
ေလာကဓံတို႔၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ
လက္ဆုပ္တြင္းသို႔ က်ေရာက္ေသာ္လည္း
ငါကားမတုန္၊မငိုေၾကြး၊ကံတရား၏ရုိက္ပုတ္ျခင္း
ဒဏ္ခ်က္တို႔ေၾကာင္႔ ငါ၏ ဦးေခါင္းသည္
ေသြးသံတို႔ျဖင္႔ရဲရဲနီ၏ ။ညြတ္ကားမညြတ္။
ဤေလာဘေဒါသတို႔ ၾကီးစိုးရာ ဌာန၏အျခားမဲ႔၌ကား
ေသျခင္းတရားသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ငံ႔လင္႔လွ်က္ရွိ၏။
သို႔ေသာ္ငါ႔အားမတုန္လွုပ္သည္ကိုသာေတြရအံ႕။ေနာင္ကို
လည္းဘယ္ေတာ႔မွ မေၾကာက္သည္သည္ကိုသာေတြ႕ရအံ႔။
သုကတိသို႔ သြားရာတခါးသည္ မည္မွ်က်ည္းေျမာင္း
သည္ျဖစ္ေစ၊ ယမမင္း ေခြးေရးပုရပိုက္ပ၌ ငါ႕အျပစ္
တို႔ကိုမည္မွ်ပင္မ်ားစြာမွတ္သားထားသည္ျဖစ္ေစ
ငါ ကားဂရုမျပဳ။
ငါသာလွ်င္ ငါ႔၏ အရွင္သခင္ ျဖစ္၍ငါသာလွ်င္
ငါ႔စိတ္၏ အၾကီးအကဲျဖစ္သတည္း။